Ogen
ik ontwijk je ogen..
wanneer je mij aankijkt..
zorg ik dat ik ze net mis..
jou ogen die steken
die als pijlen mijn hart doorkliefen
en voel ik
dat het toch echt over is..
mijn tranen branden
in mijn oogkas
en ik denk me in je armen
liefde hou me vast..
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Maandag, juli 07, 2008 21:05 |
| Triest en intens verdrietig verwoord. Bewaar de goede herinneringen als een kostbare schat, het zal je pijn verzachten. Liefs van Marousia | |
| Quicksilver: | Maandag, juli 07, 2008 20:44 |
| Moeilijk en verdrietig hoor.. maar als het niet verder gaat, moet je loslaten lieverd!er zullen vast weer eens andere tijden komen! Liefs,knuffs Dicky |
|
| vivika: | Maandag, juli 07, 2008 13:17 |
| ja ik voel het tot hier..hartverscheurend dus zoals hier al gezegd is...maar wel knap geschreven dikke kus |
|
| kiezeltje: | Maandag, juli 07, 2008 12:05 |
| herkenbaar, hartverscheurend heel mooi neergezet |
|
| Heavenly light : | Maandag, juli 07, 2008 11:42 |
| Mooi geschreven. Herkenbaar voor mij. Liefs, Maxime |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||