Ongeloof
Ongeloof
In de schaduw van de maan
zie ik zonnestralen schijnen.
Ik buig over het landschap
en pak volstrekt willekeurig
een madeliefje.
Eigenlijk zoekend naar
een verdwaald vergeetmenietje
die blijkbaar spoorloos is verdwenen
net als dat jij voor de noorderzon koos.
In mijn moderne korte broek
begeef ik mij tussen grassprieten
die je ondertussen wel mag kortwieken.
Met mijn duim en wijsvinger
zorg ik voor een kale bloem
waarbij mijn uitspraak niet positief is.
G.E.
08-07-2008
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Dinsdag, juli 08, 2008 21:50 |
| Mooi gebracht! Groet, Hilly |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juli 08, 2008 13:57 |
| gelukkig is het mooie fictie bengeltje!:) | |
| Renate-td-: | Dinsdag, juli 08, 2008 10:27 |
| Wat een gevoel hierin. En dat is dan fictie. Bijzonder mooi, goed gedaan. Lang geleden voor mij dat ik jou gelezen heb, ik ga me beteren! Liefs |
|
| sunset: | Dinsdag, juli 08, 2008 08:06 |
| Treffend invoelend het liefdesverdriet overgebracht. Groetjes, sunset PS: Als laatste zin misschien: ''waarmee het oordeel wordt bevestigd''. |
|
| tweety-ysje: | Dinsdag, juli 08, 2008 07:55 |
| mooi dit gedicht veel sterkte en plezier voor de dag liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||