Gillen.
Gillen
Mijn hart breekt open
door alle smart, die me
al jaren treitert;
ik gil
de ziel uit mijn lijf
-hard-
en toch kan niemand
het horen;
mijn keel doet pijn
-ik gil en gil-
opnieuw, keer na keer, maar
de muren om mij heen, die
horen het allang niet meer.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, juli 10, 2008 02:19 |
| De muren niet, maar toch zijn er die je horen (door je geluidloos gillen). Moegetreiterd wil je niet meer. Dàt, is de overgang! Veel sterkte, Jacky |
|
| Quicksilver: | Woensdag, juli 09, 2008 15:53 |
| Uit je maar lieverd, dat lucht op! Gil er maar op los..maar eenzaamheid lijkt mij verschrikkelijk ergggg... Dikke knuffs,kusss Dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||