Het kind in mij
Ze schrijven met ogen
blikken bliksems
in zonder donder
kijken mij neer
voorbij de huichel
geen medelijden meer
dichter
is het kind in mij
dat verwondert
de bloem verwoordt
de aarde omkeert
naar het vuur tracht
en de vlam bewaart
in het midden
klopt mijn hart
nog
geen spijt
geen zonde
vrij gekluisterd
ben ik in de tijd
bezweken
aan de wonde
ijdelheid
wie me raakt
zal ik kastijden
met rijm en vers
op maat gesneden
zo zacht is het brood
zo sterk
werd het kind in mij.
Rudi J.P. Lejaeghere
9 juli 2008
blikken bliksems
in zonder donder
kijken mij neer
voorbij de huichel
geen medelijden meer
dichter
is het kind in mij
dat verwondert
de bloem verwoordt
de aarde omkeert
naar het vuur tracht
en de vlam bewaart
in het midden
klopt mijn hart
nog
geen spijt
geen zonde
vrij gekluisterd
ben ik in de tijd
bezweken
aan de wonde
ijdelheid
wie me raakt
zal ik kastijden
met rijm en vers
op maat gesneden
zo zacht is het brood
zo sterk
werd het kind in mij.
Rudi J.P. Lejaeghere
9 juli 2008
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Woensdag, juli 09, 2008 21:29 |
| Alleen een dichter of een kind kan zich nog wonderen over ...(?) naar het schijnt. Alleen kinderen en dichters geven nog hun onverhulde mening. Zijn zij kinderlijk naief? Of stellen zij iets aan de kaak? (wat mensen niet meer verwonderd...?) De beste dichters schrijven kinderlijk eenvoudig, (dichterkind) Rudi. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||