Polderland
Bij de scharlaken avondzon is
er soms een ver verlangen
naar dat wat ooit vroeger was.
Naar die groene akkers met
heel ver weg de verspreide
boerderijen met daarboven het
ijl geluid van een weidevogel.
Die frisse wind, fluisterend
rond goudgele korenhalmen.
Weer voel ik dan de heimwee
naar die verdwenen stilte, de
verloren saamhorigheid die ooit
samensmolten in een verbond
dat ons toen rust en vrede gaf.
Reacties op dit gedicht
| *Hanny*: | Donderdag, juli 10, 2008 20:24 |
| Nog even terug. Te veel tekens denk ik. Laatste alinea: zoveel rust en vrede gaf Liefs Hanny |
|
| *Hanny*: | Donderdag, juli 10, 2008 20:22 |
| Hallo Sjoerd, mooi gedicht waar ik toch even mee gespeeld heb. Bij de scharlaken avondzon is er soms een ver verlangen naar dat wat vroeger ooit was die groene akkers met in de verte verspreide boerderijen en het ijl geluid van weidevogels die frisse wind, fluisterend rond goudgele korenhalmen dan voel ik weer de heimwee naar die verdwenen stilte de saamhorigheid die ooit samensmolt in een verbond dat ons toen zoveel rust e |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, juli 10, 2008 17:42 |
| beeld en gevoel mooi vermengd Sjoerd! liefs, kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sjoerd haxe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||