Ik kijk naar de lucht en zie de sterren stralen,
al die stipjes in de lucht,
vertellen mij verhalen,
ouder als mij, maar jonger van gedachten,
vertellen ze mij van hun jaren,
dat ze daarboven stonden te wachten,
wachtend op mij om tegen te kunnen praten,
want ook zij hebben problemen,
die hun gedachten niet kunnen verlaten,
ik luister aandachtig naar al hun verhalen,
de nachten vliegen voorbij,
waardoor ik uiteindelijk begin te verdwalen,
ik verdwaal in de problemen, die ik heb gehoord,
ik probeer ze maar te vergeten,
anders wordt ik helemaal gestoord,
na weken te hebben geluisterd wordt het dan eindelijk stil
ze hebben niks meer te zeggen,
maar dan klinkt er ineens een keiharde gil,
ze horen me schreeuwen in mijn gedachten en vragen wat er is
ik begin tegen ze te praten
en de sterren luisteren naar mij over wat ik allemaal mis
en na een nacht te hebben gepraat tegen mijn vrienden in de lucht
troosten ze me met liefde
en ik laat een diepe zucht,
er is meer tussen hemel en aarde wat bijna niemand weet,
en dat is echte liefde,
en dat is iets wat ik nooit meer vergeet.