Ik wil Tijgersloffen!
Ik ben niet zo veeleisend
Vraag weinig van het leven
Kan echter heel veel geven
Ruzie maken, en vergeven
Door passie voortgedreven
Ik hou er niet van, krijsend
Een punt te maken om te winnen
Wil slechts eenieder beminnen
Op grote, verre afstand
Dat hou ik zelf wel in de hand
Maar als ik zeg, kom hier
Verwacht dan niet alleen wat bier
Een lullig gesprek of een grap
Niet hoe ik door het leven stap
Ik huppel en draai wat rond
Gezegend met een grote mond
Geen hand voor die van jouw
Verwacht geen eeuwige trouw
Wel wat diepgang, hier en daar
En niet voor eventjes maar
De kunst om mij te intrigeren
Zit hem niet in het presteren
Wel wil ik dingen van je leren
En zal je binnenstebuiten keren
Ik hecht erg aan een huis
Soms zit ik weken thuis
Lanterfanterend te stoffen
Mezelf wat op te doffen
In een string en tijgersloffen
Rond te hangen, uitgeblust
Keiharde muziek voor de rust
Fantaserend vol van lust
Een jointje en een boek
Wat kwasten en wat doek
Dat is wat ik zoek
Een minibar, een schommel
Een droger en een wastrommel
Een zolder met wat rommel
Maandelijks een schamel feest
Mijn eigen kamer en een beest
Alles wat nooit is geweest....
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, maart 22, 2002 02:02 |
| goei verwarming bij jou zeker , in string en tijgersloffen?... :-)) | |
| Susanne X: | Donderdag, maart 21, 2002 17:31 |
| Maar wat nog niet is geweest kan nog komen... | |
| Driegeetjes: | Donderdag, maart 21, 2002 13:02 |
| Das ff een geweldig zelfportret wat je hier neerzet! Graag gelezen en herlezen... DrieGeetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maja | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||