zo veel kan het betekenen: dat wij vergaan
- wij komen ongevraagd en moeten eens weer wijken -
maar dat wij spreken en ons niet verstaan
geen enkel ogenblik de andere open handen reiken
bedroeft me zwaar; wij kunnen nooit bestaan
wanneer ’t oprecht proberen al laat al blijken
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 12, 2008 17:30 |
geen woorden! | |
Ria -rimpeling-: | Zaterdag, juli 12, 2008 17:02 |
Om eens goed over na te denken!Mooi! liefs Ria |
|
Dina-Anna: | Zaterdag, juli 12, 2008 16:02 |
Indenkend schrijfje! Liefs Dina |
|
xavion: | Zaterdag, juli 12, 2008 14:39 |
Zo is het en niet veel anders... Toch is het nog niet helemaal gedaan... Lieve liefs, XaV. |
|
peter1: | Zaterdag, juli 12, 2008 13:56 |
ik sluit me volkomen aan prachtig |
|
arie: | Zaterdag, juli 12, 2008 12:10 |
elkaar ''open'' durven benaderen is een goede aanzet in deze een nadenker ingo liefs, arie |
|
ela: | Zaterdag, juli 12, 2008 12:02 |
Het verleden leer ons dat er altijd wel ergens oorlog is, is het daarom dat onze (verstandige) voorlopers denken dat het niet anders zou mogen gaan. ela |
|
Littledolphin: | Zaterdag, juli 12, 2008 11:59 |
poëtisch mooi verwoord Ingo,ik blijf jou bewonderen! liefs Barbara | |
conan: | Zaterdag, juli 12, 2008 11:19 |
het lijkt erop dat de mens weinig leert uit de geschiedenis...vreemd dat uitgerekend wij die zoveel kunnen leren uitgerekend de duurzame vrede niet kunnen leren.Aard van het beestje? liefs conan*** |
|
myrkvi: | Zaterdag, juli 12, 2008 10:33 |
ik kan me hier alleen maar bij aansluiten ik wens je een hele fijne dag liefs myrkvi |
|
Windwhisper: | Zaterdag, juli 12, 2008 10:30 |
ik sluit me bij jouw schrijven aan, lieve groet Cobie ik kan niets anders schrijven |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2008 | ||
Thema's: |