De witte schim.
Een witte schim dwaalt..
door de donkere steeg..
geluidloos en zwoegend..
om een beetje bezorgdheid..
maar niemand ziet haar..
ze is iemand..
die zichzelf heeft afgezonderd..
en nu ze terug wil..
naar de bewoonde wereld..
is het te laat..
Het meisje huilt..
en hoopt dat er een stem komt..
die haar verteld..
dat ze niet langer alleen is..
Maar ze weet het..
ze weet dat haar leven..
lang geleden door haarzelf..
is afgenomen..
en de stem nooit zal komen.
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Zaterdag, augustus 02, 2008 23:32 |
| Soms duiken stemmen op wanneer je het het minst verwacht. Er is maar één iemand nodig om je terug te trekken in de werkelijkheid. Geef nooit de hoop op ;-) Prachtig verwoord. Liefs, L(one)S(ome)D(reamer) |
|
| [zwarte engel]: | Zaterdag, juli 12, 2008 22:22 |
| ai..:( | |
| Gray: | Zaterdag, juli 12, 2008 19:10 |
| mooi! liefs gray |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||