de kaart
er is een kaart die niet iedereen kan lezen.
dat is jammer omdat je er zoveel mee kan beleven.
dus schoppen en slaan ze met hun gepraat.
verdorven in hun eigen haat,
een glimlach wil nog wel eens helpen.
maar verplicht lachen is als lopen over scherpe schelpen.
toch is er hoop de kaart is tegenwoordig te koop.
dus schoppen en slaan ze met hun gepraat.
verdorven in hun eigen haat,
een glimlach wil nog wel eens helpen.
maar verplicht lachen is als lopen over scherpe schelpen.
toch is er hoop de kaart is tegenwoordig te koop.
alleen heel veel weten niet waar.
ik geef toe het wel is een eind lopen.
en je moet heel wat slikken en onzin kunnen verkopen
de clown zijn imuun zijn voor pijn.
het ene oor in en de ander uit.
ik loop alvast ik loop wat vooruit.dan zie ik je daar.
dan hoor ik het wel.
loop niet te langzaam of te snel.
loop niet te langzaam of te snel.
kijk niet naar mij.
ik voel me ooit wel eens vrij.
kijk niet teveel op die kaart
als je hem vind.
ik voel me ooit wel eens vrij.
kijk niet teveel op die kaart
als je hem vind.
ik gooi hem altijd gelijk weer weg.
het is toch alleen wat geluk of wat pech.
dan hoor ik je denken waarom loop je er dan heen.
dan hoor ik je denken waarom loop je er dan heen.
waar loop jij dan heen als ik je vragen mag?
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Zondag, juli 13, 2008 20:02 |
| ..dat zal ik ook soms graag willen weten :) mooi treffend geschreven lugh, liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcus von neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||