Vertwijfeling
Het verleden wissen
Vergeet de pijn
Vergeet alle ellende
Hoe moeilijk het ook is
Moet ik echt zo doorgaan?
De pijn die ik nu voel
Is pas het begin
De start van mijn ellendige leven
Voorbereiden voor het ergste
Geen nut meer om dit te ontkennen
Mijn leven was toch al hopeloos
Dit is pas het begin van het ergste
Voorbereiden voor het echte leven
Waar eenzaamheid overheerst
Er is geen andere mogelijkheid
De enige weg naar de toekomst
Andere wegen zijn onbereikbaar
Gesloten voor mij
Niemand die op me wacht
In mijn eentje leef ik mijn leven
Voor altijd vast op hetzelfde spoor
Geen wissel tijdens deze nachtmerrie
Geen station om te stoppen
Alleen wachten tot het eindpunt van eenzaamheid
Vergeet de pijn
Vergeet alle ellende
Hoe moeilijk het ook is
Moet ik echt zo doorgaan?
De pijn die ik nu voel
Is pas het begin
De start van mijn ellendige leven
Voorbereiden voor het ergste
Geen nut meer om dit te ontkennen
Mijn leven was toch al hopeloos
Dit is pas het begin van het ergste
Voorbereiden voor het echte leven
Waar eenzaamheid overheerst
Er is geen andere mogelijkheid
De enige weg naar de toekomst
Andere wegen zijn onbereikbaar
Gesloten voor mij
Niemand die op me wacht
In mijn eentje leef ik mijn leven
Voor altijd vast op hetzelfde spoor
Geen wissel tijdens deze nachtmerrie
Geen station om te stoppen
Alleen wachten tot het eindpunt van eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Maandag, juli 14, 2008 19:42 |
| stilmakend sterk geschreven...eindpunt van eenzaamheid...wow. liefs little | |
| globelien: | Maandag, juli 14, 2008 17:24 |
| je hebt de blues in het kwadraat. ik wacht op je volgende gedicht. goed verwoord trouwens. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dennis1987 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||