negen uur in de ochtend
de stilte is om te snijden
ik een vraag beantwoord
hij die boos wordt
ik had het niet gehoort
mama zij
ze wordt boos
waarom doe je zo
ik word bang
ruzie iets waar ik niet van hou
aan tafel..
het geschreeuw gaat verder
de tranen lopen over me wangen
bang voor wat er gebeuren gaat
hij die niks zegt
mama die schreeuwt

ik kijkend naar de deur
met tranen over me wangen
waarom moet het zo gaan
ik die me vakantie had voorgesteld
als een stukje rust van alles
rust om te proberen
alles te vergeten .
dit het gaat niet
elke dag denkend aan hetzelfde
denkend over wat er komen gaat
op dit moment
dit geschreeuw
wil ik het niet meer
wil weg hier

naar een plek
een plek met rust
een plek
waar ik alles kan vergeten