wie je werd
iets in je hoofd zegt...dat je te dik bent.
dat hoorde je zo vaak.
aan die stem was je al gewend.
je geloofde haar
je stond op de weegschaal.
haar mening was dus waar.
steeds sneller ging je afvallen.
je leek te zwemmen in een diepe put.
waarvan je wist dat je er zelf in was gevallen.
je leek zo gelukkig te zijn.
totdat je doorhad
dat je eindigt met veel pijn.
maar niets leek je tegen te houden.
je leefde in je eigen wereld.
vrienden die je niet kon behouden.
alles draaite om jou geluk.
jij bent nu dun.
maar de wereld om je heen.
is stuk.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, juli 15, 2008 23:23 |
| jezelf begrenzen omdat aanvaarding niet haalbaar zou zijn, bracht je wilskracht, eigenlijk best wel goed, maar ''t mag minder strikt, een beetje speels, soms wat losser, dan weer strak, die wisseling is echt moeilijk, een je zou bijna zeggen kunststukje. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||