Kiezelstenen.
Kiezelstenen
Lang was de weg, volop
bezaaid met
duizenden, of
waren het zelfs miljoenen
kiezelstenen, die
mijn zielshakken meedogenloos
open wreven; zonder
einde
bloedde ik rood plaveisel, steeds
opnieuw
heb ik mijn naam op
deze weg geschreven, in
schrijning van pijnen;
"hier heeft mijn enkelvoud gelopen", maar
heb nooit opgegeven, ben
altijd blijven
hopen.
Reacties op dit gedicht
| Noelle la fleur: | Donderdag, augustus 07, 2008 16:35 |
| ..en zo kom ik bij jouw gedichten terecht. Sterk geschreven; erg mooi | |
| lommert: | Woensdag, juli 16, 2008 22:39 |
| beelden kun je oproepen....sterke beelden...de hoop weer her;) liefs willem |
|
| Dina-Anna: | Woensdag, juli 16, 2008 19:37 |
| Hoopvol schrijven, mooi hoor! Liefs Dina |
|
| Quicksilver: | Woensdag, juli 16, 2008 16:46 |
| prachtige afsluiter met heb nooit opgegeven,ben altijd blijven hopen..Zo ontzettend mooi hoopvol! liefs,liefs Dicky |
|
| sunset: | Woensdag, juli 16, 2008 13:09 |
| En hoop laat leven. Mooi tonend weer. Liefs en knuf, sunset |
|
| Narcis(t): | Woensdag, juli 16, 2008 12:42 |
| beeldend mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||