Zeg mij...
Zeg mij...
-een waarheid-
Waarom toch die handen
Die mijn vingers innig streelden?
Waarom dan die vingers
Die hun waarheid wel wisten?
Waarom die ogen die zich
Een weg zochten met de woorden?
Waarom die woorden…
Juist die woorden?
Jouw lippen dansten de dans
Waarvan ik de passen niet wil kennen
En nu, nu zijn ze voor hun eeuwigheid
In mijn gedachten gegrift.
Ik was bekend met de waarheid
Maar ik hoorde enkel leugens.
Ik zit geketend aan de zware
Kettingen van onbedoeld bedrog.
Dus waarom raakte je me toch nog aan?
Waarom die koele kussen
Op mijn terechte tranen?
Nu bevries je mijn verhitte hart
En verlaat je me
Bevroren en verward.
-een waarheid-
Waarom toch die handen
Die mijn vingers innig streelden?
Waarom dan die vingers
Die hun waarheid wel wisten?
Waarom die ogen die zich
Een weg zochten met de woorden?
Waarom die woorden…
Juist die woorden?
Jouw lippen dansten de dans
Waarvan ik de passen niet wil kennen
En nu, nu zijn ze voor hun eeuwigheid
In mijn gedachten gegrift.
Ik was bekend met de waarheid
Maar ik hoorde enkel leugens.
Ik zit geketend aan de zware
Kettingen van onbedoeld bedrog.
Dus waarom raakte je me toch nog aan?
Waarom die koele kussen
Op mijn terechte tranen?
Nu bevries je mijn verhitte hart
En verlaat je me
Bevroren en verward.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: M. Louise | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||