leegte
leegte door onbereikbaar doel
frustratie door het ongrijpbare
gemis door verloren gevoel
verblind door verlangen naar de ware
terug kruipend in veilig isolement
het mooie weg laten vloeien
ongeloof in voorbestemd
kansloos om een liefde op te laten bloeien
trachtend gevoelens te verbannen
het wegslaan van een brug
onrust die mij doet overmannen
verstand weerhoud mij de weg terug
de blik op oneindig mezelf bedruipen
al is stilte soms een hard gelag
door trotsheid nimmer kruipen
leef ik in leegte van dag naar dag
frustratie door het ongrijpbare
gemis door verloren gevoel
verblind door verlangen naar de ware
terug kruipend in veilig isolement
het mooie weg laten vloeien
ongeloof in voorbestemd
kansloos om een liefde op te laten bloeien
trachtend gevoelens te verbannen
het wegslaan van een brug
onrust die mij doet overmannen
verstand weerhoud mij de weg terug
de blik op oneindig mezelf bedruipen
al is stilte soms een hard gelag
door trotsheid nimmer kruipen
leef ik in leegte van dag naar dag
Reacties op dit gedicht
| Lovely_ girl: | Zaterdag, juli 19, 2008 20:11 |
| Eindelijk weer een gedichtje, Ruud is back ;) Droef mooi deze, graag gelezen liefs Joyce |
|
| sunset: | Donderdag, juli 17, 2008 12:45 |
| Jammer van je leegheid; maar niet, nooit willen kruipen is geen trotsheid maar respect en liefdevolle waardering voor jezelf. Groetjes en ik wens je het allerbeste, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ruud vervaart | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||