de zee een groot levend wezen
De zee, een groot levend wezen
De zee, een groot wezen
Met een diepe harstocht, die laat vrezen
Soms is haar hartslag regelmatig
Dan zien wij de zee heel bezadigd
Maar soms breekt zij los met geweld
Overvloeit zij de landen dan is zij gekweld
Als zij haar frustraties heeft geuit
Is zij vriendelijk en golft weer zachtjes uit
Wat de zee zo onstuimig maakt
Haar zo diep van binnen raakt
De aardkorst speelt soms tegen haar op
Die twee hebben dan ruzie, dan heeft zij het in haar kop
Dan brult zij, is niet te houden
Neemt alles mee ook gebouwen
De zee in rust, is prachtig om te zien
Maar o wee o wee, weet, hij is oppermachtig bovendien
De zee, een groot levend wezen
Met een diepe harstocht, die laat vrezen.
Reacties op dit gedicht
| Vermeulen Rudy: | Maandag, augustus 04, 2008 00:26 |
| mooi grn ikke |
|
| Hilly N: | Donderdag, juli 17, 2008 23:57 |
| ik vind de zee zo mooi, krijg alweer heimwee:) Groet van Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||