blinderend
vergat wat ik ooit zag,
en liet mezelf daarbij gaan.
terwijl de wereld zich liet vergeten,
was het einde van het bestaan.
maar ondanks mooie woorden,
en een vreugdeloze blik.
hoorde ik kleine vingers trommelen,
een eindeloos getik.
kon ik maar staren in die stralende ogen,
alsmaar trachtend het verdriet te verstoppen.
ondanks dat één oogopslag,
de ellende toch ineens zag....
Reacties op dit gedicht
| ela: | Vrijdag, juli 18, 2008 00:36 |
| Mooi onderwerp krachtig geschreven, ik mis alleen wat amenhang vooral vanaf de helft van het gedicht. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dreamstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||