de horizon
We lopen op het strand.
Laten sporen achter in het zand.
Sporen van ons verleden.
Van dingen die ons pijn deden.
De golven van de zee.
Nemen ons verleden mee.
De wind waait aan.
Tot het formaat van een orkaan.
De lucht wordt zwart.
Ik word bang en luister naar je hart.
Je hart spreekt mij in woorden van moed.
Dat onze liefde ons tegen de storm behoed.
Ik zie in de verte de zon weer schijnen
en mijn angsten verdwijnen.
Als sneeuw voor de zon.
We zijn op weg naar de horizon
Laten sporen achter in het zand.
Sporen van ons verleden.
Van dingen die ons pijn deden.
De golven van de zee.
Nemen ons verleden mee.
De wind waait aan.
Tot het formaat van een orkaan.
De lucht wordt zwart.
Ik word bang en luister naar je hart.
Je hart spreekt mij in woorden van moed.
Dat onze liefde ons tegen de storm behoed.
Ik zie in de verte de zon weer schijnen
en mijn angsten verdwijnen.
Als sneeuw voor de zon.
We zijn op weg naar de horizon
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Vrijdag, juli 25, 2008 21:38 |
| Mooi gedicht! Heel graag gelezen :) Liefs, Elenore xxx | |
| Littledolphin: | Vrijdag, juli 18, 2008 23:38 |
| hoopvolle wandeling, mooi! liefs little | |
| Dina-Anna: | Vrijdag, juli 18, 2008 22:34 |
| Mooi hoor! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: black devil | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||