Brief aan mijn lieve engelbewaarder
Lieve opa,
Ik ben altijd zo gelukkig geweest en van de ene dag op de andere ben ik in een put beland en de bodem van die put zakt altijd maar dieper onder mijn voeten weg.
Ik heb veel steun aan mijne Jurgen en ook aan mijn ouders wat de problemen op school betreft maar nu hebben mamma en pappa ruzie en ik ... ik ga er gewoon volledig onderdoor.
Waarom is de wereld toch zo vreed?
Ik heb er al aan gedacht om naar jou te komen, maar ik zou veel mensen verdriet doen en ik hou zoveel van Jurgen, ik zou hem niet kunnen achterlaten opa.
Wat moet ik doen?
Ik praat erover met mensen die zich constant met dat soort problemen bezig houden, ze proberen me te helpen, maar ze vrezen dat ik psychiatrische hulp moet gaan zoeken omwille van de zelfmoordneigingen waarmee ik in mijn hoofd zit... Zo erg is het met mij al gesteld, ik word krankzinnig van al de problemen, van al de stress, van de bodemloze put...
Laat me niet in de steek opa, blijf me bijstaan in deze harde tijden, alsjeblieft, zonder jou kan ik het allemaal niet meer aan.
Je bent wel al 10jaar geleden van ons weggegaan na een harde strijd tegen kanker die uiteindelijk tevergeefs was omdat de kanker je volledig in haar macht had, maar vergeten zal ik je nooit, in mijn hart zal je altijd een apart plaatsje hebben, diep in mij blijf je eeuwig voortbestaan...
Veel liefs, je Lissake
Ik ben altijd zo gelukkig geweest en van de ene dag op de andere ben ik in een put beland en de bodem van die put zakt altijd maar dieper onder mijn voeten weg.
Ik heb veel steun aan mijne Jurgen en ook aan mijn ouders wat de problemen op school betreft maar nu hebben mamma en pappa ruzie en ik ... ik ga er gewoon volledig onderdoor.
Waarom is de wereld toch zo vreed?
Ik heb er al aan gedacht om naar jou te komen, maar ik zou veel mensen verdriet doen en ik hou zoveel van Jurgen, ik zou hem niet kunnen achterlaten opa.
Wat moet ik doen?
Ik praat erover met mensen die zich constant met dat soort problemen bezig houden, ze proberen me te helpen, maar ze vrezen dat ik psychiatrische hulp moet gaan zoeken omwille van de zelfmoordneigingen waarmee ik in mijn hoofd zit... Zo erg is het met mij al gesteld, ik word krankzinnig van al de problemen, van al de stress, van de bodemloze put...
Laat me niet in de steek opa, blijf me bijstaan in deze harde tijden, alsjeblieft, zonder jou kan ik het allemaal niet meer aan.
Je bent wel al 10jaar geleden van ons weggegaan na een harde strijd tegen kanker die uiteindelijk tevergeefs was omdat de kanker je volledig in haar macht had, maar vergeten zal ik je nooit, in mijn hart zal je altijd een apart plaatsje hebben, diep in mij blijf je eeuwig voortbestaan...
Veel liefs, je Lissake
Reacties op dit gedicht
| Karense: | Donderdag, maart 28, 2002 21:12 |
| hey lissa ik kan alleen maar zeggen probeer je sterk te houden en zelfmoord lost niets op liefs karense | |
| Nathalie S: | Maandag, maart 25, 2002 21:49 |
| Lissake, ge weet dat ik er ook nog ben en ge kunt altijd komen babbelen. Ik heb ook mijn problemen, maar het is niet omdat mijn pa mij heeft laten vallen dat ik u niet kan helpen, ik wil helpen zoveel ik kan. Eender wat dat weet je en de klas ook!!! veel kusjes Nathalieke |
|
| Lydia: | Donderdag, maart 21, 2002 20:09 |
| Lieve Lissake, Wat een droevig gedichtje meissie, is het zo erg met je Een kreet om hulp, krijg het er koud van Als je behoefte hebt op te kletsen, mag je me altijd mailen Liefs, Lydia |
|
| soofje: | Donderdag, maart 21, 2002 19:40 |
| ik ben er stil van... je komt er wel... liefs -soof- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Liske | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||