Linke Nelis, part: 4

Z'n wensplek was een donkerbruin woudcafé
Daar nam hij een stevige borrel i.p.v. een kopje thee
Maar u weet wel hoe dat gaat in zo'n omgeving
Duistere figuren groeperen zich daar in mijn beleving
Vanuit donkere hoeken keken ogen hem dreigend aan
Maar Linke Nelis dacht er niet over om weg te gaan
*
Een aangeschoten figuur waggelde nu op hem toe
"Ik ben Bierfit", zei hij Nelis: "Maar wie bent u ?"
Achter hem waren nu ook figuren dreigend opgestaan
Nelis zag dit alles nu toch eventjes met lede ogen aan
En dacht: "Hmmm..., deze plek is toch niet zo gezond"
Ook de barkeeper was iemand die zich nu opwond
*
Nelis meende dat het nu toch wel de hoogste tijd was
Om te vertrekken, want men trok hem al aan z'n jas
Stil deed hij daarop gauw weer een nieuwe wens
Maar inmiddels was zijn vod al goed in de hens
En ook meer handen grepen hem nu aan
Nelis kon niet meer op eigen benen staan
*
Na hier beroofd te zijn met daarbij enkele muilperen
Schopten ze hem berooid het café uit, 't kan verkeren
Moederziel opnieuw alleen en licht gewond
Ging Nelis nu weer heen, blauw en bont
Waar moest hij nu naartoe ?, hij wist het niet meer
En zette zich al spoedig op een open plekje neer
*
Daar hoorde hij gedruis in den grijze grauwe lucht
"Weer een of ander figuur ?", dacht hij met een zucht
Het klopte, maar het was nu een vervaarlijke Vleerdraack
Die landde pardoes naast hem met veel geblaas en gekraak
Schrikken was er echter niet meer bij voor Nelis, onze vent
Inmiddels was hij de laatste tijd namelijk wel wat gewend
*
"Ik ben Kwijlstrot de Vleerdraack", sprak een der 8 koppen
"Door de schrijfster verzonnen om uw ongeluk te stoppen"
"'t Is wal goed jong", pragmatiseerde Nelis tegen hem
"'t Zal mij allemaal een rotzorg zijn", zei hij met lauwe stem
"Ik kwam gewoon voor zaken hier ergens in een woud
Maar vanaf dat moment liep voor mij eigenlijk alles fout"
*
Kwijlstrot was echter een heel veel ingehuurde draack
En over een uurtje moest hij alweer naar een nieuwe zaak
Daarom stak hij nu snel zijn klauwen uit z'n mouw
En luisterde niet langer naar het tijdverslindende gemiauw
Hij pakte Nelis in z'n nekvel, en voor hij erop was bedacht
Had Kwijlstrot hem door de lucht al heel ver weggebracht
*
Ergens aan de rand van een glinsterend gekarteld bos
Liet hij op verzoek van de schrijfster toen dan Nelis los
"U staat hier aan de rand van het Zilveren woud"
Zo sprak de draack nu tegen hem heel koel en koud
"Komt u dit bosje heelhuids door, dan wacht u weelde
Ik moet er nu vandoor, sorry dat ik even met u speelde"
*
De Draack, sprak als laatst nu: "en nu geen geklier,
Ik laat een ranseltje met wat spullen voor u hier
Daarmee slaat u zich misschien door zo'n woudje heen
Nu moet ik gaan, anders klagen ze elders steen en been"
Nelis bedankte Kwijlstrot en gaf elk zijner kop een kusje
De draack werd er verlegen van en kreeg menig blosje
*
"Showtime !", zei de draack hierop en fladderde toen weg
Nelis keek nu rond, maar hij herkende hier heg noch steg
In het ranseltje zat wat proviandering en kledij
"Hmmm", zei hij bij het openen: "dit is net iets voor mij"
Even later weer goed gevuld, gekleedt en vol goede moed
Verkreeg hij opeens last van verkwikkend avonturiersbloed
*
Waar hij de kracht vandaan haalde was voor hem gissen
Maar hij stapte nu het Zilveren Woud in, kon niet missen
De overgang was groot, vreemd keek hij het hier eens aan
Naar gouden en zilveren vogels die niet konden bestaan
Toen Nelis het woud betrad, fladderden zij in een massa op
Maar donderden bij het vliegen weer dodelijk op hun kop
*
Over vele dode vogels strompelde Nelis zich nu een weg
"Allemaal vogels", stamelde hij: "Oh jongens wat een pech"
Daarbij rinkelden de zilveren bladeren aan den bomen nu
Hét sein voor een regenbui, maar Nelis had geen paraplu
Ook een flinke onnatuurlijke wind zwelde nu eens aan
Nelis dacht: "Oh my God, hoe moet dit verder gaan ?"

Einde deel: 4
Volgende keer weer verder...