Executie.
Executie
Het vonnis zweeft
over mijn
hoofd, dat
slechts
de koude grip
des levens
in zijn nek voelt hijgen;
en warmte is
allang niet
meer, waar
ogen zonlicht
weerkaatsten, spreekt enkel
duisternis;
de ziel draag ik
onder mijn arm, als
lastpak
der gevoelens, die
het goddelijke smeken
om verlossing
van een schrijning;
diep zuchtend buig ik
dit hoofd
op het altaar
"neem dit corpus, maak mij vrij"
en ik wacht; in
de executiekamer van
het leven.
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Maandag, juli 21, 2008 16:26 |
| Tsjakka! En ''t huishoofd rolt verder... :) Indenkend schrijven Barbara (en nog bedankt voor je reactie op ''uitverkoop'' wat ik inmiddels verwijderd heb haha) - soms heb je van die afschrijfdingen nodig. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||