Ooghoogtedijk
Ooghoogtedijkmet totale overgave in de tuimelstoelvolgen wij vanuit de tuinhet wandelpad op de ooghoogtedijkhoor en zie witte ganzen gakkengroen kakken op het grindplaveisel:die beesten hebben overal schijt aanmijn lief lacht er een beetje dom omer fietst een vreemde vogelfluitend door hun hechte groepze protesteren van jewelstegakken en vliegen de fietser naniet bang en meer eensgezind dan wij
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Maandag, juli 21, 2008 23:01 |
| leuk om te lezen knufliefs--hiljaa-- |
|
| fortuna: | Maandag, juli 21, 2008 20:43 |
| fraai genietbaar geheel. :) Liefs |
|
| Innerchild: | Maandag, juli 21, 2008 20:33 |
| ''k Zie het tafereeltje zo voor me, Laurens ... en jij dan in je schommelstoeltje ... :) Is er ook koffie ? :) / Inner |
|
| Littledolphin: | Maandag, juli 21, 2008 15:49 |
| prachtig gevonden, liefs little | |
| Winna: | Maandag, juli 21, 2008 14:15 |
| Leuk! je schrijft zoals t is... KusPeet PS mam lacht nooit dom! ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||