ik heb je eeuwig lief

als het maanlicht valt

de stilte van de nacht

het bos omarmt

een vage ster

eindeloos ver

in deze stilte

bij schijnsel van de maan waar mistflarden boven weilanden zweven daar wil ik je ontmoeten waar gevoelens overstromen afstand lijkt zo groot bijna niet te overbruggen in die stilte zie ik je gezicht een eerste kus een streling door je haar fluister ik zacht je naam jij die mijn hart beroerde mijn ziel tot leven bracht samen turen naar de sterren in de stilte van de nacht wil ik je ontmoeten wandelend door mistflarden zoekend naar je hand in die stilte weet ik ik heb je eeuwig lief

Geschreven door

Paul Willems (Quikkie)

Reacties op dit gedicht

Paul Willems (Quikkie) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

marian:	Donderdag, augustus 14, 2008 23:01
Zo denk ik er ook over!! Dikke kus,Marian

arie:	Zondag, juli 27, 2008 13:18
suchie... eeuwig.. Das lang hoor ;) liefs, arie

Mevrouw Melzer:	Zaterdag, juli 26, 2008 00:00
''eeuwig'' :) ik geloof in sprookjes; dat moet mogelijk zijn!! x

Over dit gedicht

Auteur: Paul Willems (Quikkie)
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 25 juli 2008
Thema's: [Liefde]