Temidden van de mensenmassa....
Temidden van de mensenmassa
Roept een kind zijn vader
Zijn vader hoort
En (h)erkent zijn kind
Zonder woorden
Bevestigt het de band
Die er al jaren is
Roept een kind zijn vader
Zijn vader hoort
En (h)erkent zijn kind
Zonder woorden
Bevestigt het de band
Die er al jaren is
Reacties op dit gedicht
| remember: | Zaterdag, augustus 02, 2008 13:31 |
| Mooi! Het horen komt voor mij naar voren hier. groet Johan. |
|
| sunset: | Zaterdag, juli 26, 2008 20:44 |
| ''t Zou zonder roepen moeten gebeuren; toch? Groetjes, sunset |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, juli 26, 2008 14:55 |
| treffend dit, liefs little | |
| kerima ellouise: | Zaterdag, juli 26, 2008 13:53 |
| mooi, het hart herkent dat stemmetje uit duizenden...verbonden klanken! liefs kerima ellouise |
|
| M.T.: | Zaterdag, juli 26, 2008 12:56 |
| Bloos bloos! Dank je wel zeg! | |
| Jannie Hoogendam: | Zaterdag, juli 26, 2008 12:54 |
| Dit vind ik cht prachtig verwoord...de(h)erkenning van de band...je krijgt bijna een 10 van mijliefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M.T. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||