Diamantkloven.
Diamantkloven
Zorgvuldig kliefde
jij, door al
de jaren heen
kleinste kristallen; sleep
facetten der
liefde, die
fonkelden op
een fragiele ziel; breekbaar
kerfde zich
jouw naam in
kostbaar kleinood, als
meesterstuk van genegenheid; toch
kwam de dag, daar
warme ogen
blind gemaakt, door
streven naar meer glans; en
deze diamant in
duizend stukken
brak, voorgoed verkocht
aan lonkende liefdesdood.
Reacties op dit gedicht
| peter1: | Zondag, juli 27, 2008 16:02 |
| zo triest klinkt dit schrijven | |
| Dina-Anna: | Zondag, juli 27, 2008 15:50 |
| Deze is heftig... maar een echt juweeltje om te lezen! Liefs Dina |
|
| rovago: | Zondag, juli 27, 2008 12:47 |
| Aangrijpend! Zondagsroetjes. Roger. |
|
| Narcis(t): | Zondag, juli 27, 2008 11:12 |
| oei heftig verwoord! knap! |
|
| Windwhisper: | Zondag, juli 27, 2008 10:21 |
| triest klinkt dit na een hoopvol begonnen schrijven lieve groet Cobie sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||