Dat de verte nabijer was dan ooit
Dat de verte nabijer was dan ooitMijn hoofd
barst uit in stiltetranen
en de wind vloog voorbijin het stille duister van dewereld.
En jij
kijkt me aan net als die dode
vogel, met een starende blik
alsof het niets was.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Maandag, juli 28, 2008 20:03 |
| wow...heftig maar superrakend moooooooooooooi geschreven! en knuffie! kerima ellouise |
|
| switi lobi: | Maandag, juli 28, 2008 17:14 |
| Zo indringend, die laatste strofe... koude onverschilligheid en nietszeggende ogen. ;) We hebben het heerlijk gehad meis, dank je. Dikke kus, switi lobi |
|
| Elenore De Groote: | Maandag, juli 28, 2008 00:16 |
| In gedachten verzonken. Liefs, Elenore xxx | |
| lugh: | Zondag, juli 27, 2008 23:19 |
| joh spreek dan ook ,gr l | |
| Marousia: | Zondag, juli 27, 2008 23:10 |
| Heftig droefmooi verwoord. Liefs van Marousia XX | |
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||