(Voor mijn lieve collega. die helaas te vroeg is gestorven)

 

Magere Hein slaat met zijn zeis

Een willekeurig leven

Nors rukt hij het ritme uit het hart

Moet zijn slachtoffer zich overgeven

Hij roept niets is eerlijker dan de dood

En zuigt de adem uit het leven

Magere Hein slaat willekeurig zijn zeis

Vergeet hen, die ’t leven niet willen beleven

Vrees niet, mijn kind, u bent niet in nood

Wordt zijn slachtoffer weggedreven

Met de nabestaanden vol verdriet

Moest het leven van haar wegzweven

 

Magere Hein sloeg met zijn zeis

De kracht uit haar gestel

Rukte het ritme uit haar hart

Hij was voor haar te snel

Niets is voor hem eerlijker dan de dood

Voel ik onbegrip voor zijn spel

Willekeurig sloeg hij zijn zeis

Bekruipt mij kippenvel

Vertelt hij haar, ze is niet in nood

Dit leven was slechts een hotel

Alle nabestaanden vol verdriet

Zeggen nu te vroeg vaarwel