ondoorgrondelijk
En opeens, opeens was je daar,
Zoals een adelaar neerstrijkt op het vaste land,
met gespreide vleugels.
Mijn standvastigheid werd aan de tand gevoeld,
Onbedoeld,
sloeg de schrik om het hart
Net zoals het weer ,een donderslag bij heldere hemel,
Op het moment dat jouw blik die van mij trof
Arendsogen,
aanschouwden diepgaand mijn ziel.
Reacties op dit gedicht
| Mevrouw Melzer: | Woensdag, juli 30, 2008 15:13 |
| cool, | |
| trucker klaas: | Dinsdag, juli 29, 2008 23:18 |
| de meeste arendsogen zoeken slechts een prooi maar dat het je zo weet te raken is mooi leuk klaas |
|
| Dina-Anna: | Dinsdag, juli 29, 2008 23:12 |
| Echt een heel fraai schrijven, prachtig geheel! Liefs Dina |
|
| Littledolphin: | Dinsdag, juli 29, 2008 23:00 |
| dit is heel fraai liefs barbara | |
