op reis
vriend neem de mijne
die heb dubbel 2
vriend lach en je betaalt
met je verhalen
het klimmen en weer afdalen
waar de spoken van het verleden
ons weerzien zonder reden
en krijgen kramp van geluk
de auto ging roken
stotterend hij ging stuk
keerde wij weer huiswaarts
en lachten ons een ongeluk
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Woensdag, juli 30, 2008 18:55 |
| :-) Mooi hoor! Liefs Dina |
|
| Lily May Parker: | Woensdag, juli 30, 2008 11:04 |
| ik vind de laatste zin straf :) we lachten ons een ongeluk, mooi gedicht dit liefs Lily May xxxxx |
|
| Nummer 127: | Woensdag, juli 30, 2008 10:04 |
| haha dat begon bijna als een truc bij het kaarten :) om dan uiteindelijk weer bij je titel te komen goed gedaan Nr 127 |
|
| Cora (ZIJ): | Woensdag, juli 30, 2008 09:44 |
| Doet mij denken aan een lege accu waar we in het pikke donker dwars door het polderlandschap naar huis moesten lopen :) | |
| Littledolphin: | Woensdag, juli 30, 2008 09:09 |
| :O lol...:D | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcus von neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||