haat en liefde
het houd niet op
en gaat maar door
de zucht van een lotus
een kus van een dodo
ogen als een parel in steen
de blauwe stuiterbal
soms lief soms gemeen
ik sta dichtbij
dichtbij op een been
dichtbij bij wat
de realiteit
zweven in dit donkere gat
en dan kom jij
de parels zweven zonder steun van steen
voor me neus
en het gaat door
zonder een keus te moeten maken
kanjertoe
geen geweten
maar een gebaar maatje
geen snee maar snaar
en klanken van liefde
een serenade op gitaar.
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Woensdag, juli 30, 2008 18:55 |
| Waw, prachtig!!! Liefs Dina |
|
| sunset: | Woensdag, juli 30, 2008 11:33 |
| Mooi tonend delend verwoord en overgebracht. Groetjes en een heel prettige dag, sunset |
|
| Littledolphin: | Woensdag, juli 30, 2008 11:23 |
| wauw. here u go....liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcus von neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||