gevangen in een wereld van schijn,
het zelf niet zien,
maar anderen lijden door mijn pijn.

ik word de ofgrond ingezogen,
door mijn enige "vriendin"
zonder in te zien dat ik door die stem word bedrogen.

je mag niet eten zecht die stem,
eten is dik worden, lelijk zijn, en ben je slap,
als je aankomt blijf je eten en heb je geen rem.

een moment te veel gegeten,
gooi het eruit schreeuwd ze,
dan ben je het zo vergeten.

ieder moment, alle uren,
denk ik aan afvallen en niet eten,
zodat ik niet met een schuldgevoel krijg te verduren.

het leven is zo zwaar, met jou,
ik wil je kwijt,
maar zonder kan ik, ik hou zo van jou.

lopen kon ik niet meer, eten evenmin,
gewegen was zo zwaar,
en toch ik kan niet tegen jou in.

jij bent mijn leven,
mijn gevoel van kracht,
voor jou zo ik mijn leven op willen geven.

mijn benen en armen voellen als lood,
ik moet afvallen,
dit zware gevoel kwijt schreeuw ik in nood.

lopen kan niet meer,
aan de slangen liggen in het ziekenhuis,
ik wil dit niet, het doet me zo`n zeer.

geef me een reden om te leven,
mijn gedachten te verbannen,
ik wil mijn leven niet opgeven.

laat me los, geef me mijn leven terug.
ik hou van je maar toch haat ik je te meer,
ik wil een leven zonder anorexia,
ik wil leven ik vrijheid!
LAAT ME MET RUST EN KOM NOOIT MEER TERUG!!!