Wandeling
Het was een wandeling, zo'n echte
kaarsrechte, die je kleren goedtrekt
terwijl je je benen verzet, verschuift.
En dan komt er het punt waarop je denkt
dat je de weg kwijtgeraakt bent, je kijkt rond
en je hoort mensen, je volgt die mensen.
Dit was niet het pad dat jij wou, je hebt niet
zelf kunnen kiezen, je kleren hangen
nog steeds aan je lichaam. Je benen kunnen nog
steeds wandelen.
Dit is niet wat je wil.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, augustus 02, 2008 16:17 |
| Gelukkig heb je de vrijheid om om te keren en weer het juiste pad te kiezen; wij zijn geen schapen al gedragen we ons soms zo. Liefs, sunset |
|
| Narcis(t): | Zaterdag, augustus 02, 2008 13:18 |
| ik lees hier een volgeling in die beter die mensen niet had moeten volgen maar een eigen weg uitstippelen:) mooi gebracht |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, augustus 02, 2008 10:37 |
| rakend geschreven liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||