hoe dit nou te noemen!
wie poetse mijn ego wie kende mijn truckendoos
wie droogde mijn tranen en werd er nooit boos
hoe werd gedreven mijn ijver uitdagend mijn wil
hoe noem je dat glansrijke verdrag of menigsverschil
wat zou jij bezotten de spot en de smart niet verdreven
wat noemt men de beste en mooiste dag van zijn leven
wanneer ging de zon op en bleef helder staan schijnen
wanneer zorgen verdwenen als oplossingen verschijnen
ik en mijn ego ging steeds een stapje verder en ontving
ik vernam dat het antwoordt nabij was en de redding
jij was mijn wederhelft net als ik zeer fanatiek gedreven
jij gaf mij vleugels van stof om jou liefde te mogen geven
de voeten van jou waren van hout en jou benen van ijzer
de geestelijke genoegens maakten ons lichaam steeds wijzer
mijn dagen waren van zilver van goud mijn mooiste nachten
mijn romeo zou immers verlangend op mij julia blijven wachten
wij waren van dit universum uitgetreden en bewoonden als paar
wij wisten te overleven op ons eigen plekje geloof mij nu maar
eenheid in lichaam en geest werd ons lot en ons verdere leven
eenheid in alles en zo blijven wij lekker genoeglijk samen zweven
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Zondag, augustus 03, 2008 20:07 |
| erg mooi liefs barbara | |
| mevrkimkim: | Zondag, augustus 03, 2008 20:00 |
| mooi geschreven, erg mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: soulmates eva roelofsen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||