Het leven loopt bij iedereen anders

Sommigen hebben het geluk dat ze ongeschonden door het leven kunnen stappen

Anderen hebben het geluk niet en die stappen geschonden door het leven

Ikzelf loop van af het begin het laatste pad

Eerst met een pa die een viezerik bleek te zijn
met andere woorden een vies, vuil, goor zwijn

Daarna met mijn zwager die zijn handen van bijna niemand af kon blijven

Als klein jongetje sta je er bij en denkt:

Waarom kan ik niets doen
Waarom houdt het niet op
Waarom doet hij dit
Waarom gaat hij niet dood
Waarom .............

Mijn zus is op den duur bij hem weg gegaan
Ze had eindelijk de kracht gevonden om met haar kinderen op eigen benen te staan

Om iedereen werd gedacht
Hulp kreeg iedereen
Iedereen steunde elkaar

Iedereen behalve de jongen met dezelfde naam als zijn pa
Iedereen dacht die heeft er niets aan over gehouden
Iedereen dacht hij is er ongeschonden vanaf gekomen

Maar ik zag genoeg
hoorde genoeg
droomde genoeg
voelde genoeg

Iedereen werd "beter" voor zover je het kan noemen, maar iedereen gaf het een plaats. De mensen die hulp gekregen hadden

Begrijp mij niet verkeerd

Ik ben blij dat ze allemaal hulp hebben gekregen
Dat ze het een plekje hebben kunnen geven

Maar de "litekens" zaten bij iedereen

Uiteindelijk heb ik zelf de hulp gezocht en ook gekregen
De hulp heeft geholpen voor zolang ik het heb gedaan

Maar uiteindelijk hebben we beiden gezegd:

Het einde komt eraan
Samen hebben we er alles aan gedaan

Om een begin te maken en te zorgen dat het einde altijd in zicht blijft staan

We blijven er allemaal mee lopen

Het is al geschied

Het enigste wat we nu nog kunen doen is het pad blijven volgen en ons eigen geluk gaan vinden, want het verleden is en blijft een feit, maar wat de toekomst kan brengen dat zien we pas als we er zijn