Lieve Opa

Lieve opa, toen ik je daar zag

Wilde ik een gedichtje voor je maken,

Over het licht, de warmte en de zon,

Ik weet dat ik je niet, meer kan bereiken,

Omdat je leeft, vanuit een andere wereld,

Dan de onze, kinderlijker, misschien stiller,

Je bent dement

Jou leven bestaat uit de koffie en het bezoek,

Een beetje aandacht en een beetje zingen,

Terug gaan in de tijd van spel en koek,

Je leeft in de tijd van vroeger, toen je alles kon

Elke keer probeerde ik het weer,

Een lach te toveren, op je gezicht,

Dat was altijd zo heerlijk als dat lukte,

En als je iemand zag, die je al heel lang niet had gezien,

Dan kijk je als een kind, verrassend en helder,

En ben je heel vrolijk in een nog heel lange dag,

Je was altijd zo zorgzaam voor me

Vol liefde en aandacht,

Daar kon je zoveel voor ons, aan ons kwijt,

Je kon me altijd zo vol warmte aankijken,

En dat is nu niet meer het geval,

Als  je me nu zag,

Zag, ik een lege blik,

Niet van mijn opa maar

Maakte met de zuster,

Maar zijn kleindochter niet meer herkende als de zijne,

En mijn opa niet meer diezelfde opa was, als de mijne,

Toch ben ik altijd van je blijven houden,

al huilde ik dikwijls

Om het feit dat je me opa niet meer was,

Die ik kon van vroeger

Nu ben je al weer een poosje bij ons vandaan,

Ergens hoog in de wolken,

Samen met oma bij de maan,

Nu zijn jullie weer gelukkig bij elkaar,

Maar altijd in ons  hart,

voor altijd tot we weer samen zijn.

©Jade