We vaarden op een meer
We vaarden op het meer
We vaarden op een meer
Het was mooi en goed weer
Het kabbelende water gaf rust
Al spelende tegen de boot en de kust
Al rustende dacht ik na
Wat ik nu voel en gadesla
Het water met zijn oneindigheid in zich
Stroomt overal naar toe
Wordt het kabbelen nooit moe
Hoe komt zij aan die drang om te vlieden
Als een onophoudelijke stroom
Die kracht daarachter prachtig gewoon
Zolang zij blijft tussen de wallen
Blijft zij ons bevallen
Het is een samenspel van de natuurkrachten van de aarde
Met de wind de regen en groei dat is de reine waarde
Maar ik was bij mijn kinderen op een boot
Het was mooi weer en je begrijpt ik genoot
Ja, ik ga zeker nog een keer
Varen op dat ongelooflijke schilderachtige meer.
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, augustus 05, 2008 20:15 |
| wat zou ik ook grag even gaan varen prachig neergeschreven knufliefs--hiljaa- |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, augustus 05, 2008 16:37 |
| lijkt me zo heerlijk, als voormaligschippersdochter weet ik hoe heerlijk varen is, mooi schrijven hooor Lieve groet Cobie "op het water geboren" |
|
| eureka seven: | Dinsdag, augustus 05, 2008 16:21 |
| moooooiiiiii | |
| Littledolphin: | Dinsdag, augustus 05, 2008 16:00 |
| een prachtig plaatje heb je hier geschetst, liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||