Huid.
Huid
Mijn huid
is niet meer
leefbaar;
een uitgewoond
omhulsel, volop
beschreven met
pijnen in
lettergieterij van
brandmerkende herinneringen
elke keer opnieuw
stuk voor stuk
afgestorven
ben ik weggevreten
tot op
het diepste bot, als
stigmatisatie ten
levende lijfe
gevangen
in een
niet levensvatbaar
weefsel, waar ook
deze poging tot
zelfbehoud
mijn gezichtsverlies
niet meer
redden kan.
Reacties op dit gedicht
| *pathos*: | Zondag, augustus 10, 2008 13:48 |
| Heel erg krachtig en pijnlijk mooi verwoord. | |
| hiljaa: | Vrijdag, augustus 08, 2008 07:55 |
| zeer intens is dit vewoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| Fari S.: | Vrijdag, augustus 08, 2008 06:44 |
| Ik wil alles doen om jou niet verdrietig te zien lieve Barbara. Jow gedicht is rakend en gevoelig en wat kan ik daarop zeggen lief mens. lieve groeten, Fari |
|
| dario: | Vrijdag, augustus 08, 2008 00:38 |
| Het is niet makkelijk gevangen te zitten of zich slecht te voelen in eigen huid maar blijf positief en je zal er de schoonheid mettertijd in zien. :) Gr''jes, dario |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||