lasten gedragen
zoveel last heeft ze gedragen.
hoeveel verdriet ze ook had.
was bang om hulp te vragen.
uiteindelijk heeft ze hulpt gevraagt.
ze zouden haar proberen te helpen.
maar dat is nooit geslaagd.
iedereen laat haar staan.
want in hun ogen is ze ziek.
bang om met haar mee te gaan.
het meisje wil de dood.
wist geen raad meer.
belande in de goot.
ging krassen in haar armen.
droeg lagen kleding.
niemand om haar op te warmen.
haar tranen amper te bedwingen.
haar laatste woorden in zicht
is van plan voor de trein te springen.
ze wil weg van de pijn.
weg van het verdiet.
wil in dit leven niet meer zijn
ze neemt afscheid van dit leven.
geen mens op haar begravenis.
ze heeft gekozen om op te geven.
ze voelde zich zo alleen
ze kon zoveel kanten op.
maar koos de makkelijkste
en ging heen
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Vrijdag, augustus 08, 2008 17:08 |
| intens droef knufleifs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 08, 2008 11:58 |
| Zo jamme dit gebeuren dat je tonend neezet. Maar mijn ervaring leerde me dat wanneer iemand echt levensmoe is, niemand hem / haar nog kan helpen. Liefs en warme genegenheid, sunset PS Alsi k mag? ... heeft ze hulp gevraagD''; ''belandDe ...''. |
|
| Leon Willems: | Vrijdag, augustus 08, 2008 11:53 |
| Hoop niet dat dit gedicht op je zelf betrekking heeft... In dat geval : geef niet op, leef! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||