Schoolplein 1923
De school is uit
lachende kinderen
op weg naar huis
Oma kijkt rond,
ze ziet niet meer de bekende gezichten,
gezichten van vroeger,
van 1923
De strenge meester,
die ze de Knevel noemden,
de vrome nonnen,
ze zijn er niet meer
Dat kleine meisje
met haar zomersproeten
en de hoepel,
het is verdwenen
Lachend staart ze
naar haar spiegelbeeld
in de ramen van het klaslokaal,
droomt ze weer
van 1923
Dan verdwijnt het beeld,
ze schudt haar hoofd
en stapt weg
terug naar het heden
Reacties op dit gedicht
| Ria Klein Herenbrink: | Zaterdag, augustus 09, 2008 13:50 |
| mooi in herinnering weergegeven liefs Ria |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, augustus 09, 2008 12:46 |
| fraaie verwoording liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Willems | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||