De spiegel
Na een avond stappen en vertier
En een stuk of twaalf potten bier
Keer ik terug naar het nu stille huis
Ik gedraag me binnen dan ook als een muis
Maar helaas, al die hoeveelheid drank
Maakt me best wel een beetje mank
Ik struikel over een stoel
En plots krijg ik dat gevoel
Een stekende pijn in mijn billen
Doet me even ernstig rillen
Nu trek ik mijn broek uit om mijn wonden te bekijken
En zie glasplinters in mijn achterste prijken
Met een spiegel bij mijn bips
Zie ik weliswaar wat pips
Maar trots kan ik met een pincet de splinters trekken
En vervolgens de wonden met pleisters toedekken
Ik sluip nu zacht naar de slaapkamer toe
Want nu ben ik toch wel erg moe
Mijn liefste laat niets merken
En mijn kater gaat me nu wel bewerken
Na een dosis pijnstillers in mijn keel
Lijkt het wel alsof ik spontaan heel
’s Ochtends in de keuken gezeten
Kijkt vrouwlief me aan, heel bemeten
Was er iets gebeurd gisteren lieve schat?
Weet je, als je je nog een keer bezat
Zorg dan wel als je nog eens zere plaatsen gaat bedekken
Je dat niet doet op de spiegel, maar op je zere plekken!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Leon Willems | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||