wijsneusgeluk
fluit je nog weleens een lied
dans je nog op banken en stoelen
hoor je mij nog weleens zingen
ze houden je tegen want hij weet niks
omdat ik niet kon leren van verdriet
toen ging ik liever vechten of fietsen
en later toen ik een engel voor mij neer zag dalen
in een seconde van geluk
was daar de wijsheid
en stuk
alles in stukjes kristal
stukjes van zie je dan niet
dat een godin van rijst in zon
te hoog is
voor God van de clown en zijn rode ballon
stukjes geschiedenis
als clown en baron
van pandjes en paden
tot een lach
en een boek zal ik dat gaan vertalen
of als lied
het licht van vreemde talen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: marcus von neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||