Poel der verdriet
zacht hoor ik tranen uit mijn hart vallen
in de poel van verdriet in mijn lichaam
dat van binnen getekend lijkt te zijn
verwilderd met zwarte vegen
die niemand ziet
enkel ik
kijk in de spiegel en mis die glinstering
die ik altijd had in mijn grijsgroene ogen
mijn gelaat lijkt elke dag doffer te worden
vermoeidheid heeft het gewonnen
mijn dagen lijken donkerder te worden
nu ik enkel nog van binnen
om jou kan huilen
verloren gegaan in die poel verdriet
dat als zwart bloed door mijn lijf stroomt
en telkens blijft overstromen
en ik blijf mezelf afvragen
telkens weer
wanneer ik weer tot mezelf mag komen
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Maandag, augustus 11, 2008 20:36 |
| aanoelend , niet opgeven maa blijven vechten en positief denken knufliefs--hiljaa-- |
|
| lonely 1: | Maandag, augustus 11, 2008 20:17 |
| het komt dat je weer jezelf bent geworden, geef het tijd en overhaast het niet, elke stap voorwaarts helpt, ook al zijn het kleine stapjes, je zal zien op een dag heb je jezelf terug gevonden, liefs en knuffel, je meissie, xxxx |
|
| Dina-Anna: | Maandag, augustus 11, 2008 19:52 |
| Héél rakend geschreven, sterkte! Liefs Dina |
|
| Littledolphin: | Maandag, augustus 11, 2008 19:12 |
| intens voelbare pijn...rakende verwoording, ik wens je sterkte en geef je een welgemeende knuffel liefs barbara | |
| Windwhisper: | Maandag, augustus 11, 2008 15:32 |
| soms moet je jezelf oppeppen en weer gaan leven Richard ik wens je liefs Cobie |
|
| Yellow: | Maandag, augustus 11, 2008 15:31 |
| Zeer rakens, welgemeend sterkte gewenst, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||