Vermist
Ik loop door de sombere straten.
de grond is nat van het water wat uit de lucht valt.
Ik zit vol blauwe plekken, ben verslagen en ik zou niet kunnen zeggen wat ik voel.
Ik herken mezelf niet meer
Ik kijk in een plas , ik zie mijn reflectie wie is het meisje die ik zie.
Het is niet meer zoals eerst.
Ik wil een hart om te omhelsen zodat ik mijn weg kan vinden.
de grond is nat van het water wat uit de lucht valt.
Ik zit vol blauwe plekken, ben verslagen en ik zou niet kunnen zeggen wat ik voel.
Ik herken mezelf niet meer
Ik kijk in een plas , ik zie mijn reflectie wie is het meisje die ik zie.
Het is niet meer zoals eerst.
Ik wil een hart om te omhelsen zodat ik mijn weg kan vinden.
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Woensdag, augustus 13, 2008 18:16 |
| zoek je eigen weg en vind jezelf succes klaas |
|
| Eli B: | Woensdag, augustus 13, 2008 18:06 |
| Kijk dieper dan de opppervlakte. Daarbinnen zal je vast jezelf weer zien. Zoals je bent en hoe je wil zijn. Liefs Eli |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LauraJanssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||