Ik kan het niet meer
altijd maar werken werken ...
dat ik een keer kapot ben.
lijkt niemand op te merken
werken werken werken.
altijd maar weer...
maar op een gegeven moment.
kan ik niet meer.
ik kom altijd weer voor hun aangerend.
maar als ik wat nodig heb.
lijkt het of niemand me heeft gekend.
ik kan altijd voor een ander op komen dagen.
maar als ik zelf wat nodig heb.
zou ik ze dat niet durfen vragen..
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Donderdag, augustus 14, 2008 22:51 |
| neem je rust meis liefs barbara | |
| Elenore De Groote: | Donderdag, augustus 14, 2008 22:44 |
| Mooi geschreven, tijd om iets minder hard te werken en des te meer te genieten van de vrije tijd! :) Je verdient toch de centjes om van te kunnen genieten? Het leven is zo kort, ''t is misschien tijd voor een leuk reisje of een leuk kleedje of schoenen :D Liefs, Elenore xxx | |
| Oorlam: | Donderdag, augustus 14, 2008 22:42 |
| een mens werkt om te leven en niet andersom, genoeg is genoeg zou ik zo zeggen, maar ja of tijd voor wat anders? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||