soms is de pijn gewoon te groot
kan je nergens anders meer aan denken dan
de dood
niemand om je heen
je voelt je zo alleen
geen hulp geen steun geen hand
je bent verdwaalt in je eigen land
niks dat je raakt of je berijkt
met tranen in je ogen is hoe je rond kijkt
soms gaat de pijn zelfs door je pijn grens heen
je kent niemand die je helpen kan helemaal geen
hulp of steun vind je bij niemand
je drijf af te ver af van de kant
je raakt vast in de stroming weg van het vertrouwden
en je kent niemand die van je doet houwden
knipper nog een keer met je ogen en kijk nou
ik geef verdomme wel om jou