Telkens als ik mijn ogen sluit
Telkens als ik mijn ogen sluit
zie ik jou voor mij staan
zo als jij bent gegaan,
toen wij ons ter afscheid kusten
moet ik er in berusten.
Mijn wereld stortte in
er kwam een eind aan ons begin
we kenden ons nog maar zo kort
en nu..... nu is mijn wereld ingestort.
Ik durf mij ogen niet meer dicht te doen
ik voel nog steeds die laatste zoen
jouw armen om mij heen
en nu.... nu ben ik helemaal alleen.
Jij moest zo nodig gaan
het avontuur lokte jou aan.
ik heb je gesmeekt en gebeden
om niet in dienst te treden.
Ik heb je lange tijd gemist
ondanks jouw mailtjes uit Afghanistan
nu ben je terug uit Uruzgan
en nu.... nu vallen mijn tranen.... op jouw kist
DdJ.
Reacties op dit gedicht
| wichinglove: | Zaterdag, augustus 16, 2008 19:33 |
| pfff, zwaar! wel heel mooi verwoord! sterkte! liefs, wichinglove |
|
| Dina-Anna: | Vrijdag, augustus 15, 2008 23:21 |
| ''stil!'' intens verwoord! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||