Grafitti.
Grafitti
Op mijn sofa
plakt
jouw naaktheit
-nog steeds lonkend-
gaapt wijdebeens
grijnzend
de lege ruimte in
-ja, je bent weg-
schreeuwend
besmeer ik
stenen muren
-telkens weer-
grafittiachtig
met vergoten
zielsbloed
-wordt gek van pijn-
plak mezelf uiteindelijk
achter het
gebloemde behang
-kruip erin-
alsof ik me
kan verstoppen, en
daar
-alleen-
als een dier
wonden der verslagenheid
kan likken, die
-helaas-
vandaag
zeer zeker
niet zullen
helen.
Touché.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zaterdag, augustus 16, 2008 01:04 |
| Erg bijzonder weer. Liefs, switi lobi |
|
| Dina-Anna: | Vrijdag, augustus 15, 2008 23:46 |
| Prachtig verwoord alweer, slaap lekker! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||