herinnering
zij lachte
lachte in de duisternis
ze gooide
haar hoofd achterover
en liet het galmen
vogels schrokken op
en vluchtten
vluchtten voor haar vreugdeloosheid
daar stond ze
beschenen door maanlicht
zwart en duister
zwart en duistere herinnering
lachte in de duisternis
ze gooide
haar hoofd achterover
en liet het galmen
vogels schrokken op
en vluchtten
vluchtten voor haar vreugdeloosheid
daar stond ze
beschenen door maanlicht
zwart en duister
zwart en duistere herinnering
Reacties op dit gedicht
| Alaska: | Dinsdag, november 25, 2008 20:24 |
| Deze is echt heel mooi 3 | |
| art310sr: | Vrijdag, oktober 10, 2008 17:47 |
| herinnering, Zij huilde in het zonlicht hield haar handen stil voor haar gezicht De bloemen vroegen haar, vogels streken neer, “waarom huil je meisje, heb je zeer?” Zij snotterde, verdrietig verder en moppelde als ik vertel dat ik bloemen kan horen praten dan sluiten zij mij op. |
|
| art310sr: | Vrijdag, oktober 10, 2008 17:47 |
| wegens gebrek aan inspiratie heb ik je titel en thema gepikt. Hoop niet dat je he erg vind. Deze is voor jou. Zie bovenstaand |
|
| Ylaide: | Maandag, augustus 18, 2008 17:20 |
| Wauw.. heel beeldend, zie het meteen voor me.. Nice:) |
|
| Vlinder. 3: | Zondag, augustus 17, 2008 20:11 |
| Mooi verwoord! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pia ^^ | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||