De dagen werden zwaarder…
De dagen werden zwaarder…
De dagen werden steeds zwaarder voor mij.
Thuis komen waar het huishouden wacht.
Mij lief verzorgen en op het werk er zijn.
Steeds minder vond ik de rust in mij.
Ik verloor een vriendin van 10 jaar.
Ze kon niet begrijpen wat ik door maakte.
Op mij werk om hulp vragen.
Ook daar niet weten hoe te reageren.
Diensten met weinig nachtrust.
Gelukkig was jou prinses hier.
Ze bracht verlichting in huis.
Mooi hoe kinderen in het leven staan.
Ieder moment als bewust ervaren.
Al leek dit voor ons beide niet mogelijk.
Teveel gedachtes spoken door ons hoofd.
De dagen werden steeds zwaarder voor mij.
Thuis komen waar het huishouden wacht.
Mij lief verzorgen en op het werk er zijn.
Steeds minder vond ik de rust in mij.
Ik verloor een vriendin van 10 jaar.
Ze kon niet begrijpen wat ik door maakte.
Op mij werk om hulp vragen.
Ook daar niet weten hoe te reageren.
Diensten met weinig nachtrust.
Gelukkig was jou prinses hier.
Ze bracht verlichting in huis.
Mooi hoe kinderen in het leven staan.
Ieder moment als bewust ervaren.
Al leek dit voor ons beide niet mogelijk.
Teveel gedachtes spoken door ons hoofd.
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Maandag, augustus 18, 2008 19:17 |
| Hoop dat de rust vlug weer voorbij komt gestroomd opdat je de innerstilte weer vinden kan... Knuf, Vicky |
|
| arie: | Maandag, augustus 18, 2008 13:32 |
| ''Er zijn'' op de momenten die dat vragen is niet iedereen gegeven.. Jouw vriendin heeft het helaas niet begrepen.. Hou jezelf in balans meis.. loop jezelf niet voorbij.. liefs, arie |
|
| Windwhisper: | Maandag, augustus 18, 2008 09:28 |
| het is heel moeilijk om de partner van iemand te zijn, die ernstig ziek is, je moet aldoor de sterkere zijn en wezen lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||